حمید نصیری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به تفاوت‌های فردی زوجین، تأثیر این تفاوت‌ها در زندگی مشترک و شیوه برخورد با تعارضات ناشی از تفاوت میان زوجین اظهار کرد: هیچ دو انسانی به‌طور کامل مشابه یکدیگر نیستند و هر فرد دارای پیش‌زمینه‌های فرهنگی، خانوادگی، روانی و تجربی خاص خود است که او را از دیگران متمایز می‌کند، بنابراین تلاش برای یافتن فردی که به صورت کامل شبیه خودمان باشد، نه‌تنها غیرواقع‌گرایانه، بلکه نوعی فرار از پذیرش تفاوت‌ها است.
وی با بیان اینکه گرایش به سمت افرادی که شباهت نسبی با افراد دارند، قابل‌پذیرش است و می‌تواند بخشی از مسیر زندگی مشترک را تسهیل کند، افزود: این شباهت‌ها ممکن است در ارزش‌ها، سبک زندگی یا دیدگاه‌های کلی نمود پیدا کنند و باعث شوند تعاملات روزمره با سهولت بیشتری پیش برود و ازدواج میان افرادی از فرهنگ‌های متفاوت، چالش‌ها و پیچیدگی‌های خاص خود را به همراه دارد که نیازمند درک، گفت‌وگو و سازگاری متقابل است.
مشاور خانواده و روانشناس، عضو انجمن روان‌پزشکی ایران و عضو انجمن روان‌شناسی بالینی ایران با اشاره به یکی از مشکلات رایج در روابط زوجین گفت: گاهی یکی از طرفین برای اثبات دیدگاه خود در زندگی مشترک، به منطق متوسل می‌شود و تلاش می‌کند نظر خود را عقلانی جلوه دهد که این رفتار در ظاهر منطقی است، اما در عمل می‌تواند به نوعی تحمیل سلیقه تبدیل شود و استفاده از منطق برای اثبات برتری دیدگاه شخصی، گاهی به جای حل مسئله، به ایجاد فاصله و مقاومت در طرف مقابل منجر می‌شود.
تفاوت‌های زوجین نه تنها تهدید نیست، بلکه می‌تواند منبعی برای رشد، یادگیری و تکامل باشد / توجه به خواسته‌های همسر، نشانه‌ای از احترام، عشق و مسئولیت‌پذیری است
نصیری اضافه کرد: در عرصه روابط انسانی، مفاهیم درست و غلط به صورت مطلق وجود ندارد و آنچه در روابط رخ می‌دهد، مجموعه‌ای از سلیقه‌ها، ترجیحات و شیوه‌های فردی است که نمی‌توان آن‌ها را با معیارهای قطعی داوری کرد و تلاش برای عقلانی‌سازی سلیقه‌ها، اغلب به جای ایجاد تفاهم، به تعمیق اختلافات منجر می‌شود؛ در واقع باید پذیرفت که در روابط، حقیقت واحدی وجود ندارد و هر فرد از منظر خود به واقعیت نگاه می‌کند.
وی با بیان اینکه افراد باید بپذیرند که وارد زندگی مشترک با فردی متفاوت شده‌اند، تاکید کرد: این تفاوت‌ها نه تنها تهدید نیستند، بلکه می‌توانند منبعی برای رشد، یادگیری و تکامل باشند و پایداری و دوام زندگی مشترک، زمانی تضمین می‌شود که انتظارات طرفین به رسمیت شناخته و تا حد امکان برآورده شود و پذیرش تفاوت‌ها، نخستین گام در مسیر هم‌زیستی سالم است.
مشاور خانواده و روانشناس، عضو انجمن روان‌پزشکی ایران و عضو انجمن روان‌شناسی بالینی ایران ادامه داد: زمانی که زوجین به انتظارات یکدیگر توجه نشان دهند، فضای رابطه آرام و سازنده خواهد بود، اما نادیده گرفتن این انتظارات، زمینه‌ساز آشفتگی‌های عاطفی، سردی روابط و حتی بروز تعارضات جدی در زندگی مشترک می‌شود و توجه به خواسته‌های طرف مقابل، نشانه‌ای از احترام، عشق و مسئولیت‌پذیری است.
به جای قضاوت، به درک و پذیرش انتظارات همسر خود بپردازید / برای تداوم زندگی مشترک سالم، رضایت‌بخش و پویا، باید به انتظارات همسر بها داد
نصیری با بیان اینکه اگر زوجین بیاموزند که یکدیگر را داوری نکنند و به جای قضاوت، به درک و پذیرش انتظارات همسر خود بپردازند، مسیر رضایت و شادی در زندگی مشترک هموارتر خواهد شد، افزود: این رویکرد، پایه‌ای برای ایجاد اعتماد، صمیمیت و امنیت روانی در رابطه است و داوری نکردن، به معنای پذیرش بی‌قید و شرط نیست، بلکه به معنای گفت‌وگوی بدون پیش‌داوری و تلاش برای فهمیدن است.
وی با بیان اینکه بسیاری از انتظارات همسران، نه افراطی و نه غیرمنطقی است، بلکه خواسته‌هایی ساده، انسانی و قابل‌درک هستند که با کمی توجه، همدلی و انعطاف‌پذیری می‌توان آن‌ها را پاسخ داد، تصریح کرد: این خواسته‌ها ممکن است شامل نیاز به شنیده شدن، احترام، حمایت عاطفی یا مشارکت در امور روزمره باشند و بی‌توجهی به این نیازها می‌تواند رابطه را فرسوده کند.
مشاور خانواده و روانشناس، عضو انجمن روان‌پزشکی ایران و عضو انجمن روان‌شناسی بالینی ایران با اشاره به اینکه زندگی مشترک، عرصه‌ای برای هم‌زیستی خلاقانه است، ادامه داد: برای تداوم یک زندگی مشترک سالم، رضایت‌بخش و پویا، باید به انتظارات همسر بها داد و آن‌ها را بخشی از مسیر رشد مشترک دانست و این توجه، نه تنها نشانه عشق و احترام است، بلکه ضامن آرامش روانی، پایداری رابطه و شکوفایی فردی و مشترک خواهد بود.
منبع: ایمنا
