به گزارش خبرگزاری تسنیم، در روزهای اخیر، انتشار اطلاعیه رسمی شرکت نفت سپاهان درباره آغاز بهره‌برداری از پروژه FRW، بازتابی ملموس در شبکه‌های اجتماعی به‌ویژه توییتر ایجاد کرده است. این پروژه، نتیجه شش سال کار فنی و تخصصی مهندسان داخلی است؛ طرحی که بی‌اتکا به تجهیزات خارجی و زیر سایه تحریم‌های چندلایه، به بهره‌برداری رسیده تا ظرفیت تولید پالایشگاه نفت سپاهان را به شکل چشمگیری افزایش دهد.
بررسی‌های انجام‌شده از واکنش کاربران جامعه مجازی متشکل از سرمایه‌گذاران، فعالان صنعتی و شهروندان بی‌واسطه بیش از دیگران به انتشار این خبر واکنش نشان داده‌اند.
مضمون غالب در این واکنش‌ها را می‌توان در چند محور خلاصه کرد اعتماد دوباره به توان داخلی، خستگی از فضای ناامیدی و تأکید بر اینکه پیشرفت حاصلِ شعار نیست، بلکه نتیجه مهارت و استمرار است.
یکی از کاربران نوشته است که در شرایطی که بیشتر خبرها بوی رکود می‌دهد، نفت سپاهان نشان داده هنوز کسانی هستند که کار می‌کنند و نتیجه می‌گیرند.
در پیام دیگری آمده است که اجرای پروژه FRW یعنی اقتصاد دانش‌بنیان نه در حرف، بلکه در عمل؛ وقتی متخصصان ایرانی می‌توانند طرحی با این حجم فنی را به ثمر برسانند، یعنی مسیر اتکای واقعی به داخل آغاز شده است.
این نخستین بار در ماه‌های اخیر است که یک خبر صنعتی توانسته فضای اجتماعی ایران را از تمرکز بر نقد و یأس، به سمت گفتگو درباره توانایی و ساختن تغییر دهد.
از منظر فنی، پروژه FRW یکی از طرح‌های توسعه‌ای نفت سپاهان محسوب می‌شود که با هدف ارتقای کیفیت محصولات و افزایش ظرفیت عملیاتی پالایشگاه به مرحله بهره‌برداری رسیده است.
طبق اعلام منابع داخلی شرکت، این پروژه دست‌کم 27 میلیون دلار به درآمدهای عملیاتی سالانه اضافه می‌کند و بدون نیاز به واردات تجهیزات خارجی اجرا شده است.
اهمیت این رقم، در فضای محدودیت‌های ارزی کشور دوچندان می‌شود؛ چرا که نشان می‌دهد دانش فنی داخلی می‌تواند جایگزین هزینه‌های ارزی سنگین باشد.
کارشناسان بازار سرمایه نیز در واکنش به این رویداد، از نفت سپاهان به‌عنوان یکی از نمونه‌های واقعی استفاده از دانش بومی در صنایع بورسی یاد کرده‌اند.
تحلیلگران معتقدند این پروژه علاوه بر تأثیر مستقیم بر سودآوری شرکت، پیام غیرمستقیمی برای سایر فعالان صنعتی دارد؛ پیامی مبنی بر اینکه مسیر توسعه پایدار نه از مسیر وابستگی، بلکه از مسیر «خوداتکایی تخصصی» عبور می‌کند.
در گزارش‌های مردمی و توییت‌های تحلیل‌محور، بارها از ترکیب «باور و توانستن» برای توصیف اقدامات مهندسان نفت سپاهان استفاده شده است. گروهی از فعالان فناوری نیز در واکنش‌های خود نوشته‌اند که چنین پروژه‌هایی می‌توانند بازتعریف مفهوم مهندس ایرانی باشند؛ نسلی که دیگر منتظر فناوری وارداتی نمی‌ماند و در متن محدودیت، نسخه بومی خود را می‌سازد.
در همین زمینه، برخی از کاربران با استفاده از تصاویر و داده‌های مرتبط، تلاش کرده‌اند اهمیت اقتصادی پروژه FRW را برای مناطق صنعتی اصفهان و اشتغال مستقیم در زنجیره تأمین نفت سپاهان نشان دهند. این واکنش‌ها بیشتر از آنکه رنگ صنعتی یا تبلیغاتی داشته باشند، رنگ تأیید اجتماعی و ملی دارند؛ نشانه‌ای از شکل‌گیری گفتمان تازه در فضای عمومی که در آن «صنعت ملی» جایگاه احساسی و هویتی پیدا می‌کند.
بازخوردها همچنین به بخشی از فضای عمومی صنعت نفت اشاره دارد که طی سال‌های اخیر بیشتر با اخبار مشکلات یا ناکامی‌ها شناخته می‌شد. اکنون اما دستیابی به یک دستاورد ملموس در بخش پالایش، آن هم با نیروی داخلی، توانسته زاویه دید افکار عمومی را دگرگون کند.
کاربران در پیام‌های خود بارها از مهندسان، تکنسین‌ها و کارگرانی سخن گفته‌اند که در سکوت و پشت درهای بسته، پروژه‌ای را پیش بردند که بسیاری آن را غیرممکن می‌دانستند.
در نگاه ملی، اهمیت چنین طرح‌هایی تنها در رقم درآمد نیست، بلکه در نقشی است که در بازسازی اعتماد جمعی به توان فنی ایرانی ایفا می‌کند.
جامعه‌ای که سال‌ها با روایت «نمی‌شود» زیسته، اکنون با نمونه‌هایی از «شدن» روبه‌روست.
نفت سپاهان در این میان، نه فقط یک شرکت صنعتی، بلکه تبدیل به نماد نمونه‌سازی از خودباوری شده است؛ نمادی از نسلی که در سایه فشار و محدودیت، راه را از دل دانش خود باز می‌کند.
بر پایه واکنش‌های مردمی، می‌توان نتیجه گرفت که پروژه FRW فراتر از مرزهای صنعتی تأثیر گذاشته است.
این رخداد، حس تجمعی امید را میان کاربران شبکه‌های اجتماعی برانگیخته و یادآور این نکته است که روحیه متخصصان ایرانی همچنان زنده است.
تحلیلگران اجتماعی پیش‌بینی می‌کنند که تداوم چنین روایت‌هایی، به تدریج باعث بازسازی مفهوم اعتماد ملی به صنعت داخلی خواهد شد.
در نهایت، آنچه در فضای مجازی رخ داد، جلوه‌ای از تحرک جدید در گفت‌وگوهای ایرانی بود؛ گفت‌وگویی که از نقد صرف عبور کرده و وارد مرحله تأیید و تقویت نمونه‌های موفق شده است.
نفت سپاهان با اجرای FRW نشان داد که اعتماد به نیروی انسانی داخل کشور نه تنها ممکن است، بلکه ثمر می‌دهد. این دستاورد را بسیاری به چشم آغاز یک دوره جدید در روایت ملی پیشرفت نگاه کردند؛ دوره‌ای که در آن باور و تخصص در کنار هم، جایگزین انتظار و وابستگی می‌شود.
ارسال این سیگنال از دل صنعت نفت به جامعه، یادآور همان مفهوم قدیمی اما فراموش‌شده‌ای است که پایه بسیاری از جهش‌های اقتصادی در جهان بوده است؛ اینکه «پیشرفت» پیش از هر چیز، از جنس باور است.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
