نخستین دوره مسابقات جام جهانی فوتسال بانوان از ۲۱ نوامبر تا ۷ دسامبر (۳۰ آبان تا ۱۶ آذر) با حضور ۱۶ تیم در شهرهای مانیل و نگروس فیلیپین برگزار می‌شود.
به همین منظور سایت فدراسیون جهانی فوتبال در گزارشی از نماد جام جهانی فوتسال بانوان ۲۰۲۵ – فیلیپین رونمایی کرد.
استعدادیابی؛ معمار مسیری برای آرامش و موفقیت
استعدادیابی فرایندی کلیدی در مسیر رشد فردی است که با شناسایی توانایی‌های درونی، مسیر یادگیری، انتخاب‌های شغلی و رضایت از زندگی را هدفمند می‌سازد؛ این شناخت از دوران کودکی اهمیت ویژه‌ای دارد و با تقویت خودکارآمدی و مهارت‌ها، فرد را برای رویارویی با چالش‌های آینده آماده می‌کند.
زمانی که فرد استعداد خود را بشناسد و در مسیر رشد آن قدم بردارد، به‌تدریج احساس توانمندی و کنترل بر زندگی پیدا می‌کند و این باور که «من می‌توانم» همان خودکارآمدی است و این مفهوم در روانشناسی نقش مهمی در موفقیت، تاب‌آوری و سلامت روان دارد و استعدادیابی به فرد کمک می‌کند تا با اعتماد به نفس بیشتری با چالش‌ها روبه‌رو شود، تصمیم‌گیری‌های مؤثرتری داشته باشد و از شکست‌ها کمتر آسیب ببیند.
محسن دهقانی، روانشناس و مشاور خانواده با بیان اینکه برخی خانواده‌ها ممکن است نسبت به استعداد فرزندان خود بی‌توجه باشند و به صورت دقیق وارد عرصه استعدادیابی فرزندان نشوند، به خبرنگار ایمنا می‌گوید: در طول تاریخ، نمونه‌های بسیار بارزی از کشف استعداد افراد موفق ثبت شده است که توجه به آنها، به خوبی اهمیت استعدادیابی افراد را نشان می‌دهد.
وی با بیان اینکه استعدادیابی و شناسایی استعدادهای فرزندان، موضوعی بسیار مهم است که باید اقدامات خوبی در این راستا انجام شود، می‌افزاید: هر کودکی استعداد منحصر به فرد خود را دارد و نمی‌توان انتظار داشت که یک کودک، در تمام زمینه‌ها استعداد داشته باشد و مسیر استعدادیابی به همین منظور طی می‌شود.
روانشناس و مشاور خانواده با بیان اینکه با طی شدن مسیر استعدادیابی، انتظار می‌رود توانایی‌های نهفته‌ای که درون هر فرد است، شناسایی شود، تصریح می‌کند: ممکن است کودکی در موسیقی، دیگری در مسائل فنی و دیگری در مسائل ورزشی توانمندی داشته باشد، البته این امکان وجود دارد که یک نفر در دو یا چند عرصه استعداد داشته باشد.
ردپای خاطرات کودکی بر دیواره‌های ذهن
کودکی نقطه آغاز شکل‌گیری درونی‌ترین لایه‌های روان انسان است و در این دوران تجربه‌ها، احساسات و برداشت‌ها به‌تدریج در ذهن نقش می‌بندند و بدون اینکه دیده شوند، در تار و پود شخصیت تنیده می‌شوند. آنچه در آن سال‌ها رخ می‌دهد، نه‌تنها در حافظه باقی می‌ماند، بلکه مسیرهای آینده را طراحی می‌کند.
اهمیت خاطرات کودکی تنها در نوع تجربه نیست، بلکه در نحوه تفسیر و پردازش آنها نیز نهفته است، دو کودک ممکن است در شرایط مشابهی قرار بگیرند، اما برداشت ذهنی متفاوتی داشته باشند که منجر به تأثیرات روانی متفاوتی در آینده شود و این تفاوت در تفسیر، نشان‌دهنده پیچیدگی ذهن انسان و نقش عوامل فردی در شکل‌گیری شخصیت است.
ریحانه صادقی، روانشناس و مشاور و عضو سازمان روانشناسی کشور با بیان اینکه خاطرات کودکی بخش مهمی از ساختار روانی انسان را شکل می‌دهند، به خبرنگار ایمنا می‌گوید: این خاطرات چه مثبت باشد و چه منفی، در ذهن افراد ثبت می‌شود و به‌صورت ناخودآگاه در تصمیم‌گیری‌ها، رفتارها و احساسات افراد در بزرگسالی تأثیر می‌گذارند؛ کودکی دوره‌ای است که شخصیت فرد در آن شکل می‌گیرد و تجربیات آن دوران می‌تواند پایه‌گذار باورها و نگرش‌های فرد نسبت به خود و جهان باشد.
وی با بیان اینکه یکی از مهم‌ترین جنبه‌های خاطرات کودکی، ماندگاری آنها است، می‌افزاید: برخلاف تصور رایج که برخی افراد فکر می‌کنند خاطرات کودکی با گذر زمان محو می‌شود، بسیاری از آنها در ضمیر ناخودآگاه باقی می‌ماند و در موقعیت‌های خاص، به‌صورت واکنش‌های احساسی یا رفتاری بروز پیدا می‌کند، به عنوان مثال فردی که در کودکی احساس طردشدگی کرده، ممکن است در روابط عاطفی بزرگسالی دچار ترس از رها شدن شود.
منبع: ایمنا
