احمد پدرام در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به تفاوت زبان محبت در زوجین و شیوه ابراز علاقه اظهار کرد: اگر فردی خود را دوست نداشته باشد، نمی‌تواند دیگران را نیز دوست بدارد و بسیاری از چالش‌ها و سوءتفاهم‌هایی که در روابط عاطفی و زندگی مشترک زوجین ایجاد می‌شود، ریشه در همین موضوع دارد؛ در واقع فردی که نسبت به خود احساس ارزشمندی ندارد، به طور معمول تصور می‌کند همسرش به او بی‌توجه است یا محبت کافی نثار او نمی‌کند و این در حالی است که در بیشتر مواقع، مشکل از کمبود توجه طرف مقابل نیست، بلکه از ناتوانی فرد در درک و باور احساس و محبت دیگران نشئت می‌گیرد و به همین دلیل چنین افرادی اغلب شیوه ابراز محبت همسر خود را متوجه نمی‌شوند یا آن را باور نمی‌کنند.
وی با اشاره به اینکه محبت همیشه در قالب کلمات بروز نمی‌کند، افزود: فعالیت‌هایی که زوجین در طول روز انجام می‌دهند، در حقیقت نوعی ابراز عاطفه است؛ زمانی که مرد برای فراهم کردن رفاه خانواده به سر کار می‌رود و ساعت‌ها تلاش می‌کند یا وقتی زن در منزل مشغول آشپزی، تربیت فرزندان یا مدیریت امور خانه است، هر دو در حال ابراز محبت به شکل عملی هستند و باید توجه داشت که در دنیای امروز، زنان بیش از گذشته نقش‌های متنوع‌تری در خانه و جامعه بر عهده دارند و فعالیت‌های آنها، از کار در منزل تا اشتغال در بیرون، نشانه‌هایی روشن از محبت و تعهد نسبت به خانواده است.
روانشناس و مشاور خانواده با بیان اینکه زبان محبت در افراد متفاوت است، تصریح کرد: هر یک از افراد با الگوی خاصی از ابراز علاقه بزرگ شده‌اند و زبان محبت برای همه یکسان نیست. برخی افراد محبت را از طریق گفتار ابراز می‌کنند، برخی با عمل، برخی با هدیه دادن یا وقت گذراندن با همسر و گروهی با لمس و ارتباط عاطفی مستقیم. زمانی که زوجین بدون گفت‌وگو و شناخت کافی از زبان محبت خود و طرف مقابل زندگی می‌کنند، زمینه بسیاری از دلخوری‌ها و سوءتفاهم‌ها فراهم می‌شود؛ به همین دلیل، لازم است زن و شوهر با استفاده از اصل گفت‌وشنود صحیح، همسر خود را از زبان محبت خود آگاه کنند و در مقابل نیز بکوشند زبان محبت طرف مقابل را درک کنند.
زوجین باید با یکدیگر تعامل مؤثر داشته باشند تا بتوانند درک عمیق‌تری از خود و همسر خود به دست آورند / محبت می‌تواند در زندگی روزمره و در ساده‌ترین رفتارها و توجه‌های متقابل معنا یابد
پدرام ادامه داد: زوجین باید با یکدیگر تعامل مؤثر داشته باشند تا بتوانند درک عمیق‌تری از خود و همسر خود به دست آورند و شناخت متقابل به آنان کمک می‌کند تا نیازهای عاطفی خود را دقیق‌تر بشناسند و زحمات، تلاش‌ها و خواسته‌های طرف مقابل را بهتر درک کنند. در واقع، کیفیت زندگی مشترک زمانی افزایش می‌یابد که هر دو طرف تلاش کنند خود را اصلاح و احساسات خود را به درستی بیان کنند و درک متقابلی از شرایط یکدیگر داشته باشند.
وی با بیان اینکه در نظریه نیازهای انسانی، پس از برطرف شدن نیازهای فیزیولوژیکی و نیاز به امنیت، نیاز به دوست داشتن و دوست داشته شدن مطرح می‌شود، گفت: این نیاز اساس سلامت روان و رشد شخصیتی انسان است. ادبیات گاهی اوقات محبت را در قالب مفاهیم آرمان‌گرایانه و غیرواقعی توصیف می‌کند و این مسئله موجب می‌شود افراد تصویری غیرواقعی از روابط عاطفی بسازند، در حالی که محبت می‌تواند در زندگی روزمره، در ساده‌ترین رفتارها و توجه‌های متقابل معنا یابد.
روانشناس و مشاور خانواده با بیان اینکه پذیرش و آگاهی نخستین گام در زندگی مشترک است، اضافه کرد: زوجین باید بپذیرند که در کنار یکدیگر هستند و با تمام تفاوت‌ها، مشکلات، چالش‌ها و سختی‌های زندگی مسیر را با هم ادامه می‌دهند. این پذیرش به آنها کمک می‌کند تا نه تنها همسر خود را به عنوان شریک زندگی بپذیرند، بلکه مراقب باشند که او در مسیر زندگی کمترین آسیب را ببیند و چنین نگاهی به رابطه، جوهره واقعی صمیمیت را در خود دارد.
محبت در کنش‌های روزمره دیده می‌شود / احساس واقعی تنها گفتاری یا احساسی نیست، بلکه رفتاری و عملی است
پدرام با بیان اینکه محبت یاری و همراهی در خود دارد، تأکید کرد: کمک به یکدیگر در کارهای روزمره، مراقبت از هم در بیماری یا فشارهای روانی، همدلی در تصمیم‌گیری‌های مهم و مشارکت در مسئولیت‌های زندگی، از نشانه‌های روشن دلبستگی و علاقه است و در واقع، محبت زمانی واقعی است که در کنش‌های روزمره دیده شود و احساس تنها در بیان واژه‌ها یا گفتار خلاصه نمی‌شود.
وی با بیان اینکه محبت تنها گفتاری یا احساسی نیست، بلکه رفتاری و عملی است، افزود: بسیاری از زوجین ممکن است واژه‌های محبت‌آمیز را کمتر بر زبان بیاورند، اما در عمل، با تلاش برای تأمین آسایش و رفاه خانواده، احساس خود را ابراز می‌کنند. درک همین نشانه‌های رفتاری می‌تواند از بسیاری از سوءبرداشت‌ها و رنجش‌های بی‌مورد جلوگیری کند.
روانشناس و مشاور خانواده خاطرنشان کرد: زوجین اگر بیاموزند که محبت را در رفتارهای ساده و روزمره یکدیگر ببینند، زندگی آنها سرشار از آرامش و رضایت خواهد شد و درک متقابل، قدردانی از زحمات همسر، گفت‌وشنود صادقانه و پرهیز از مقایسه‌های غیرواقعی، از ارکان اصلی دوام و پایداری روابط عاطفی در زندگی مشترک است. احساس زمانی معنا پیدا می‌کند که با احترام، همدلی، توجه و مسئولیت‌پذیری همراه شود تا پیوند عاطفی میان زن و شوهر استوارتر و عمیق‌تر شود.
منبع: ایمنا
