کلمات والدین مانند آینه‌ای هستند که کودک تصویر خود را در آن می‌بیند و اگر این آینه با واژه‌هایی همچون «تو توانایی انجامش رو داری»، «بهت افتخار می‌کنم» یا «اشتباه کردن بخشی از یادگیری است» تزیین شده باشد، کودک احساس ارزشمندی و توانمندی را در خود نهادینه می‌کند، اما اگر این آینه با عباراتی چون «همیشه خراب می‌کنی»، «از پسش برنمیای» یا «بچه‌های دیگه بهتر از تو هستند» پر شده باشد، تصویر ذهنی کودک از خودش مخدوش می‌شود و اعتماد به نفس او آسیب می‌بیند.
زهره سادات کاظمی، روانشناس و مشاور تربیتی با بیان اینکه کودکان همچون زمین‌های حاصل‌خیزی هستند که کلام والدین، بذرهایی در آن می‌کارد، به خبرنگار ایمنا می‌گوید: هر واژه‌ای که با محبت، احترام و تشویق همراه باشد، می‌تواند ریشه‌های اعتماد به نفس را در ذهن کودک تقویت کند، اما در مقابل، کلمات سرزنش‌آمیز یا تحقیر کننده، مانند آفتی است که رشد این بذرها را متوقف می‌کند.
وی با بیان اینکه رفتارهای روزمره والدین حتی بدون کلام، پیام‌هایی قدرتمند به فرزندان منتقل می‌کند، می‌افزاید: نگاه‌های تأییدآمیز، لبخندهای حمایتی یا حتی سکوت‌های معنادار، می‌تواند احساس ارزشمندی را در کودک تثبیت کند و این تأثیرات نامرئی، در بلندمدت نقش تعیین‌کننده‌ای در شکل‌گیری شخصیت و عزت نفس کودک دارند.
روانشناس و مشاور تربیتی با اشاره به این والدینی که در لحظات خشم یا ناامیدی، بدون تأمل سخن می‌گویند، ممکن است ناخواسته پایه‌های روانی فرزند خود را متزلزل کنند، تصریح می‌کند: تربیت مؤثر نیازمند آگاهی از قدرت کلمات است، چراکه هر جمله می‌تواند یا پلی برای رشد یا دیواری برای محدودیت باشد.
منبع: ایمنا
