به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، امروز، ۱۲ می، مصادف با روز جهانی پرستار است؛ روزی برای پاسداشت تلاش‌ها و ایثارگر‌ی‌های قشری که بی‌وقفه در خط مقدم سلامت جامعه ایستاده‌اند. به همین مناسبت، گفت‌وگویی با اسماعیل شریعتی، فعال صنفی حوزه پرستاری داشتیم تا از زبان او بشنویم که پرستاران ایرانی در مقایسه با همتایان خود در دیگر کشورها، چه تفاوت‌هایی در میزان دستمزد و شرایط معیشتی تجربه می‌کنند.
او در ابتدا گفت: روز جهانی پرستار، فرصتی برای بزرگداشت جایگاه والای پرستاری در سراسر جهان است؛ روزی برای یادآوری نقش حیاتی پرستاران در حفظ سلامت عمومی، به‌ویژه در بحران‌هایی همچون پاندمی کرونا که نشان دادند بدون حضور پرستاران، نظام سلامت معنایی ندارد. اما در ایران، این روز بیش از آن‌که نشانی از قدردانی باشد، یادآور تبعیض‌ها و مطالبات انباشته‌ای است که سال‌هاست بی‌پاسخ مانده‌اند.
اسماعیل شریعتی تاکید کرد: در حالی که میانگین حقوق سالیانه پرستاران در کشورهای توسعه‌یافته به بیش از ۱۰۰ هزار دلار (هشت میلیارد و 400 میلیون تومان؛ با احتساب دلار 84 هزار تومانی) می‌رسد، پرستاران ایرانی با حقوق سالیانه حدود ۳ هزار دلار (252 میلیون تومان؛ با احتساب دلار 84 هزار تومانی)، مجبور هستند با کمترین دریافتی، بیشترین فشار کاری، اضافه‌کارهای اجباری، کمبود نیروی انسانی و بی‌ثباتی شغلی کنار بیایند. این شکاف عظیم، نمادی از شکاف عمیق‌تری در نگاه به نیروی انسانی نظام سلامت است؛ نگاهی که در آن پرستاران، ستون‌های اصلی بیمارستان‌ها، دیده نمی‌شوند و جایگاه حرفه‌ای‌شان بارها و بارها نادیده گرفته شده است.
این فعال حوزه پرستاری گفت: پرستاران ایرانی معتقدند که با وجود خدمات شبانه‌روزی، حضور مداوم در خط مقدم درمان، نقش پررنگ در مراقبت از بیماران و مدیریت بحران‌های بهداشتی، از حقوق و مزایای مناسبی برخوردار نیستند. نبود چشم‌انداز روشن برای ارتقای شغلی، بی‌توجهی به سلامت روان و جسم پرستاران، و فقدان حمایت کافی از سوی سیاست‌گذاران، این حرفه را به یکی از پرچالش‌ترین مشاغل کشور تبدیل کرده است.
وی افزود: در چنین شرایطی، بسیاری از پرستاران کشور ناچار به ترک حرفه یا مهاجرت به کشورهای دیگر شده‌اند؛ روندی که روز به روز شدت می‌گیرد و اگر چاره‌ای اندیشیده نشود، به بحرانی عمیق در بدنه نظام سلامت منتهی خواهد شد. فرسایش منابع انسانی، افت کیفیت مراقبت، و افزایش نارضایتی عمومی از جمله پیامدهای آشکار این روند هستند.
شریعتی تاکید کرد: رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیانی پرمعنا فرمودند: «اگر پزشک خوبی باشد، بیمارستان خوبی باشد، امّا پرستار خوبی نباشد، هیچ تضمینی برای بهبود بیمار وجود ندارد؛ درحالی‌که اگر چنانچه فرض کنیم شرایط خیلی خوبی هم نباشد امّا یک پرستار دلسوزی بالای سر بیمار باشد، احتمال بهبود در آن بیمار وجود دارد…» این بیانات، تنها توصیه‌ای اخلاقی نیست، بلکه نگاهی راهبردی به ساختار درمان در کشور است. پرستاری، صرفاً یک شغل یا موقعیت سازمانی نیست، بلکه رکن اصلی فرآیند درمان است. اکنون وقت آن رسیده است که این سخنان الهام‌بخش، سرلوحه کار وزیر محترم بهداشت قرار گیرد و گام‌های عملی در مسیر ارتقای جایگاه پرستاری برداشته شود.
تغییر در معاونت پرستاری، گام اول اصلاح ساختار
وی همچنین گفت: اولین و ضروری‌ترین گام، بازنگری در ساختار معاونت پرستاری است؛ این بازنگری باید با بهره‌گیری از مدیران جوان، متعهد و صاحب‌فکر آغاز شود. نسلی تازه‌نفس و آگاه که توان درک عمق مطالبات جامعه پرستاری را دارد و می‌تواند با نگاهی تحول‌گرا، زمینه تحقق عدالت، امنیت شغلی و ارتقای منزلت پرستاری را فراهم آورد.
اسماعیل شریعتی همچنین افزود: قدرشناسی از پرستار، فقط در روز جهانی پرستار با پیام‌های تبریک محقق نمی‌شود؛ بلکه در تصمیمات واقعی، عادلانه و اثرگذار نمود پیدا می‌کند. امروز، روز اقدام است. باید قدردان واقعی زحمات پرستار بود، پیش از آن‌که بحران از مرزهای هشدار عبور کند.
وی گفت: اکنون زمان آن فرا رسیده است که روز جهانی پرستار، تنها به پیام‌های نمادین محدود نماند، بلکه به نقطه آغازی برای تصمیم‌گیری‌های شجاعانه و اصلاحات واقعی در جهت حمایت از جامعه پرستاری تبدیل شود. پرستاری تنها یک شغل نیست؛ تعهدی انسانی است که شایسته احترام، امنیت و عدالت است. تنها در سایه تحقق این اصول است که می‌توان به آینده‌ای روشن برای نظام سلامت کشور امیدوار بود. یک بار هم که شده مسئولان مربوطه بیایند و امسال، در روز جهانی پرستار، به‌جای تبریک‌های تکراری، یک‌بار برای همیشه راهکارها را بررسی و اجرایی کنیم.
منبع: رکنا
