احسان کاظمی درباره اهمیت فرزندآوری برای زوج‌های شاغل بدون فرزند اظهار کرد: برخی از زوجین به دلیل نداشتن مهارت‌های ارتباطی مؤثر، سال‌ها پس از ازدواج هنوز تصمیمی برای فرزندآوری نگرفته‌اند، این گروه از زوجین به طور معمول معتقدند باید ابتدا مسائل و اختلاف‌های خود را حل کنند و پس از اطمینان از پایداری زندگی مشترک، به داشتن فرزند فکر کنند.
وی افزود: در واقع بسیاری از این زوج‌ها به دلیل احساس ناپایداری در زندگی مشترک، تمایلی به آوردن فرزند ندارند تا فرد دیگری دچار مشکلات آنان نشود، با این حال فرزندآوری می‌تواند برای زوج‌های شاغل فرصتی برای ایجاد پویایی، معنا و انگیزه تازه در زندگی باشد و از یکنواختی روزمره جلوگیری کند.
کاظمی تصریح کرد: زوج‌هایی که فرزندی ندارند باید بدانند یکی از عوامل معنابخش به زندگی مشترک، داشتن فرزند و تربیت صحیح او است؛ زیرا تربیت انسان‌های سالم و مؤثر به پویایی جامعه نیز کمک می‌کند. از نظر پزشکی نیز، تحقیقات نشان می‌دهد احتمال ابتلا به برخی بیماری‌ها در زنانی که فرزند ندارند، بیشتر از مادران دارای تجربه فرزندآوری است.
وی ادامه داد: از جنبه اجتماعی نیز، فرزندآوری مانع احساس تنهایی زوجین در دوران سالمندی می‌شود. فرزند می‌تواند در این دوران، همدم و پشتیبان والدین خود باشد. در مقابل، زوج‌هایی که فرزند ندارند، به مرور زمان ممکن است دچار روزمرگی، کسالت و سردی در روابط شوند، زیرا نقطه مشترکی به نام «فرزند» برای هم‌افزایی و تلاش مشترک در زندگی ندارند.
کاظمی تأکید کرد: مهم‌ترین اقدام برای تشویق زوج‌های شاغل به فرزندآوری، افزایش امید به آینده و بهبود کیفیت زندگی است. زمانی که افراد نسبت به آینده فرزندان خود در جامعه امیدوار باشند، با رغبت بیشتری به فرزندآوری روی می‌آورند، بنابراین مسئولان باید در جهت رفع مشکلاتی مانند کمبود منابع تلاش کنند تا این امید در جامعه بیش از پیش تقویت شود.
این مشاور خانواده همچنین درباره مشکلات خانواده‌های تک‌فرزند گفت: کودکانی که خواهر یا برادر ندارند، احساس تنهایی و بی‌همبازی بودن را تجربه می‌کنند. در زندگی آپارتمانی امروز و با رواج بازی‌های رایانه‌ای، کودکان کمتر ارتباط فیزیکی با یکدیگر دارند و این موضوع موجب کاهش مهارت‌های اجتماعی در تک‌فرزندها می‌شود.
کاظمی اضافه کرد: وابستگی تک‌فرزندها به والدین بیش از اندازه است. آنان خود را مرکز خانواده می‌دانند و والدین نیز به دلیل تمرکز کامل بر تنها فرزند خود، انتظارات بالا و کمال‌گرایانه‌ای از او دارند. این مسئله می‌تواند به اضطراب و مسئولیت‌گریزی در فرزند منجر شود.
وی خاطرنشان کرد: والدینی که تنها یک فرزند دارند، باید توجه کنند که ایجاد فرصت‌های اجتماعی، فعالیت‌های گروهی و آموزش مسئولیت‌پذیری برای کودکشان بسیار ضروری است تا در آینده فردی متعادل و اجتماعی تربیت شود.
منبع: ایمنا
